LINKI

wew zew

Krótkofalarstwo (ang. ham radio, Amateur Radio – radiowa służba amatorska) – hobby polegające na amatorskim nawiązywaniu dwustronnych łączności radiowych na wydzielonych pasmach radiowych – od fal długich, poprzez średnie, krótkie i ultrakrótkie do mikrofal, między krótkofalowcami za pomocą radiostacji oraz potwierdzaniu łączności kartami QSL. Osobną grupę krótkofalowców stanowią nasłuchowcy (SWL). Krótkofalowcy, jako jedyna grupa użytkowników urządzeń radiokomunikacyjnych, mogą pracować na samodzielnie skonstruowanych urządzeniach, bez starania się o uzyskanie dla nich dodatkowych homologacji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Narodziny radia amatorskiego oraz radia w ogólnym znaczeniu, łączą się z eksperymentami Guglielmo Marconiego, który między 1895 a 1899 drogą radiową wysłał wiadomość na drugą stronę kanału La Manche i po raz pierwszy nadał audycję przez Atlantyk w 1902. Marconi nie jest jedynym pretendentem do tytułu wynalazcy radia, ponieważ niektóre części składowe radioodbiornika, np. cewka, zostały zaprojektowane przez Nikolę Teslę i Aleksandra Popowa.

W czasie następnych eksperymentów Marconiego (1900-1908) ludzie na całym świecie zaczęli eksperymentować z radiem. Łączności prowadzono za pomocą alfabetu Morse’a przez użycie przerw generowanych przez nadajnik iskrowy. Ci najwcześniejsi amatorscy radiooperatorzy stworzyli podwaliny współczesnego międzynarodowego i amatorskiego radia.

Po zatonięciu Titanica stało się oczywiste, że potrzebne są przepisy regulujące komunikację bezprzewodową. W 1912 roku Kongres Stanów Zjednoczonych przyjął ustawę radiową, która miała ograniczyć pasma dla krótkofalowców do długości fal krótszych niż 200 metrów (powyżej 1500 kHz). Częstotliwości te w tamtych czasach były uważane za nieprzydatne i liczba hobbystów radiowych spadła.

Między 1927–1928 w Waszyngtonie odbyła się międzynarodowa konferencja radiotelegraficzna. Ustalono na niej, że pasmami radioamatorskimi będą fale radiowe o długości 80 m, 40 m, 20 m i 10 m. Oprócz bandplanu zostały przyjęte przedrostki (tzw. prefiksy) przed znakami wywoławczymi.

W 1961 roku wystartował pierwszy amatorski satelita OSCAR 1, który był pierwszym z cyklu radioamatorskich satelitów konstruowanych na całym świecie.

W 1979 w Genewie odbyła się Światowa Administracyjna Konferencja Radiowa (WARC). Wśród wielu dyskutowanych tematów na tym spotkaniu zapadła decyzja o przydzieleniu radioamatorom trzech nowych pasm 30 m, 17 m i 12 m.

W latach 80. XX wieku krótkofalowcy stworzyli system automatycznego przekazu i radiową transmisję cyfrowych pakietów zwaną Packet Radio. Ów skomputeryzowany system z powodzeniem został użyty do przekazywania komunikatów podczas katastrof.

Do 2003 r. (w Polsce do stycznia 2009) radioamatorzy-krótkofalowcy ubiegający się o niektóre rodzaje licencje nadawców musieli podczas egzaminów wykazać się znajomością nadawania i odbioru znaków alfabetu Morse’a. Światowa Konferencja Radiokomunikacyjna (WRC) na spotkaniu w Genewie w 2003 zdecydowała, że znajomość telegrafii nie jest już wymagana do otrzymania uprawnień licencji radiooperatora w służbie amatorskiej przy ubieganiu się o zezwolenie w zakresach fal krótkich (egzaminy na uzyskanie uprawnień do nadawania w amatorskich zakresach fal ultrakrótkich nie obejmowały wymogu znajomości telegrafii). Oznacza to, że komisje egzaminacyjne nie wymagają znajomości alfabetu Morse’a.

Etymologia terminu ham radio[edytuj | edytuj kod]

Termin „ham” był po raz pierwszy upowszechniony i uznany za pejoratywny termin używany w zawodowej telegrafii przewodowej w XIX w. w celu wykpiwania operatorów o słabych umiejętnościach wysyłania kodu Morse’a. Termin ten był nadal używany po wynalezieniu radia i rozpowszechnieniu się amatorskich eksperymentów z telegrafią bezprzewodową; wśród radiooperatorów zawodowych na lądzie i na morzu słowo „ham” uważano za uciążliwe. Amatorskie środowisko radiowe zaczęło później odzyskiwać to słowo jako etykietę dumy i do połowy XX wieku straciło ono swoje pejoratywne znaczenie. Choć nie jest to akronim, często jest on mylnie pisany jako „HAM” dużymi literami. linki linki linki